سوره البلاد (سورت 90 – شهر) شهر جي گواهي ڏانهن اشارو ڪري ٿي ۽ سورت نصر (سوره 110 – دي ڊيوائن سپورٽ) ماڻهن جي ميڙ کي خدا جي سچي عبادت لاءِ اچڻ جو تصور ڪري ٿي.

لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ

(Surah Al-Balad 90:1-2)

إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ

وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا

(Surah An-Nasr 110: 1-3)

حضرت عيسيٰ عليه السلام جي جيئري ٿيڻ کان اٽڪل پنجاهه ڏينهن پوءِ سورة البلاد ۽ سورة النست ۾ نظر آئي. اھو شھر يروشلم ھو ۽ عيسيٰ مسيح جا شاگرد آزاد ھئا جيڪي انھيءَ شھر جا شاھد ھئا، پر اھو خداوند جو روح انھيءَ شھر ۾ ماڻھن جي وچ ۾ ھلندڙ ھو، جنھن جشن، حمد ۽ بخشش جو سبب بڻيو. اهو ڏينهن اسان کي اڄ به تجربو ٿي سگهي ٿو، جيڪو اسان ان منفرد ڏينهن جي تاريخ کي سمجهندا آهيون.

حضرت عيسيٰ مسيح عليه السلام کي عيد فصح تي صليب تي چاڙهيو ويو هو پر پوءِ ايندڙ آچر تي مئلن مان جيئرو ٿي اٿيو. موت تي هن فتح سان هو هاڻي هر ڪنهن کي زندگي جو تحفو پيش ڪري ٿو جيڪو اهو حاصل ڪندو. 40 ڏينهن تائين هن جي شاگردن سان گڏ رهڻ کان پوء، انهن کي يقين ڏياريو ويندو ته هن جي جيئري ٿيڻ، هو پوء آسمان ڏانهن ويو. پر مٿي چڙهڻ کان اڳ هن هي هدايتون ڏنيون:

19.تنهنڪري اوهين وڃي پيءُ، پٽ ۽ پاڪ روح جي نالي بپتسما ڏيئي سڀني قومن کي شاگرد ڪريو: 20.۽ هنن کي تعليم ڏيو تہ جن ڳالهين جو مون اوهان کي حڪم ڏنو آهي، تن سڀني تي هلن، ۽ ڏسو، آئون هميشہ، بلڪ دنيا جي پڇاڙيءَ تائين، اوهان سان آهيان.

(Matthew 28:19-20)

هن هميشه ساڻن گڏ رهڻ جو واعدو ڪيو، پر ٿوري دير کان پوءِ جڏهن هو آسمان ڏانهن هليو ويو ته هو انهن کي ڇڏي ويو. مٿي چڙهڻ کان پوءِ به هو انهن سان (۽ اسان سان گڏ) ڪيئن رهي سگهندو؟

جواب اچي ٿو ته ٿوري دير بعد ڇا ٿيو. سندس گرفتاري کان ٿورو اڳ رات جي مانيءَ تي هن مددگار جي اچڻ جو واعدو ڪيو هو. هن جي جيئري ٿيڻ کان پنجاهه ڏينهن پوءِ (۽ سندس معراج کان 10 ڏينهن پوءِ) اهو واعدو پورو ٿيو. هن ڏينهن کي Pentecost يا Pentecost آچر جو ڏينهن سڏيو ويندو آهي. اهو هڪ قابل ذڪر ڏينهن ملهائي ٿو، پر اهو نه رڳو اهو آهي ته اهو ڏينهن ڇا ٿيو، پر اهو ڪڏهن ۽ ڇو ٿيو جيڪو خدا جي نشاني کي ظاهر ڪري ٿو، ۽ توهان لاء هڪ طاقتور تحفا.

پينٽڪوسٽ تي ڇا ٿيو

مڪمل واقعا بائبل جي اعمالن جي ڪتاب باب 2 ۾ درج ٿيل آھن. ان ڏينهن حضرت عيسيٰ عليه السلام جي اولين پيروڪارن تي روح القدس نازل ٿيو ۽ انهن سڄي دنيا جي ٻولين ۾ بلند آواز سان ڳالهائڻ شروع ڪيو. ان سان اهڙو ته فساد مچي ويو جو هزارين ماڻهو جيڪي ان وقت يروشلم ۾ هئا اهو ڏسڻ لاءِ ٻاهر نڪري آيا ته ڇا ٿي رهيو آهي. گڏ ٿيل ميڙ جي سامهون، پطرس پهرين خوشخبري جو پيغام ٻڌايو ۽ ‘انهن ڏينهن انهن جي تعداد ۾ ٽي هزار شامل ڪيا ويا’ (Acts 2:41). انجيل جي پوئلڳن جو تعداد ان پينٽڪوسٽ آچر کان وٺي وڌي رهيو آهي.

Pentecost جو هي تت مڪمل نه آهي. ڇاڪاڻ ته، نبيءَ جي ٻين واقعن وانگر، پينٽيڪاسٽ به ان ئي ڏينهن تي ٿيو، جنهن جو آغاز حضرت موسيٰ عليه السلام جي دور ۾ تورات سان ٿيو هو.

موسى جي تورات مان پينٽيڪوسٽ

حضرت موسيٰ عليه السلام (1500 ق. م) سال ۾ ڪيترائي عيد ملهائڻ لاءِ قائم ڪيا هئا. عيد فصح يهودين جي سال جي پهرين عيد هئي. عيسيٰ کي عيد فصح جي ڏينھن تي صليب تي چاڙھيو ويو ھو. عيد فصح جي قربانين لاءِ سندس موت جو صحيح وقت اسان لاءِ هڪ نشاني آهي.

ٻيو عيد فرسٽ فروٽ جي عيد هئي، ۽ اسان ڏٺو ته ڪيئن ان عيد جي ڏينهن تي نبي ڪريم صلي الله عليه وسلم جن جي اٿاريو ويو هو. جڏهن کان سندس جيئرو ٿي اٿڻ ”فرسٽ فروٽ“ تي ٿيو آهي، اهو واعدو هو ته اسان جي قيامت انهن سڀني ماڻهن جي پيروي ڪندي جيڪي مٿس ڀروسو ڪن ٿا. هن جو جيئرو اٿڻ هڪ ‘پهريون ميوا’ آهي، جيئن ته فيشن جي نالي جي اڳڪٿي ڪئي وئي آهي.

خاص طور تي 50 ڏينهن بعد ’فرسٽ فروٽس‘ آچر کان پوءِ تورات يهودين کي پينٽڪوسٽ (50 لاءِ ’پنٽي‘) ملهائڻ جي گهر ڪئي. ان کي پهريون ڀيرو Feast of Weeks سڏيو ويو ڇاڪاڻ ته ان کي ست هفتا ڳڻيا ويا. يهودي 1500 سالن کان حضرت عيسيٰ عليه السلام جي دور ۾ هفتيوار عيد ملهائيندا رهيا هئا. ان جو سبب اهو آهي ته سڄي دنيا مان ماڻهو پطرس جو پيغام ٻڌڻ لاءِ موجود هئا جنهن ڏينهن پاڪ روح يروشلم ۾ نازل ٿيو هو خاص طور تي اهو ئي هو ته اهي تورات جي پينٽيڪاسٽ کي ملهائڻ لاءِ اتي موجود هئا. اڄ يهودي پينٽيڪاسٽ کي ملهائڻ جاري رکندا آهن پر ان کي شاووت سڏين ٿا.

اسان تورات ۾ پڙهيو آهي ته هفتي جي عيد ڪيئن ملهائي ويندي هئي:

16.۽ ستين سبت جي ٻئي ڏينهن جي صبح تائين، اوهين پورا پنجاهہ ڏينهن شمار ڪجو؛ پوءِ اوهين خداوند جي لاءِ نئين کاڌي جي قرباني پيش ڪجو. 17.اوهين پنهنجن گهرن مان هڪڙي ايفہ جي پنجين حصي جون ٻہ مانيون لوڏڻ جي لاءِ آڻجو: اهي ميدي جون هجن، ۽ خمير گڏي پچائجن، تہ خداوند جي لاءِ پهرئين ڦر جي قرباني ٿئي. 

(Leviticus 23:16-17)

Pentecost جي درستگي: الله کان نشاني

هتي پينٽيڪاسٽ جو هڪ صحيح وقت آهي جڏهن روح القدس ماڻهن تي نازل ٿيو ڇاڪاڻ ته اهو ساڳئي ڏينهن تي ٿيو هو جيئن تورات جي هفتي جي عيد (يا پينٽيڪاسٽ). عيد فصح جي موقعي تي عيسيٰ مسيح جو صليب تي چاڙهڻ، فرسٽ فروٽس فيسٽيول تي سندس جيئرو ٿيڻ ۽ هفتي جي عيد تي روح القدس جو اچڻ، اسان لاءِ الله جي طرفان واضح نشانيون آهن. سال ۾ ايترا ڏينهن ڇو پيا صليب تي چاڙهڻ، جيئرو ٿيڻ ۽ پوءِ روح القدس جو اچڻ صحيح طور تي تورات جي ٽن بهار جي تہوارن جي هر هڪ ڏينهن تي، سواءِ ان جي ته اهو اسان کي سندس منصوبو ڏيکارڻ هو؟

Pentecost: مددگار نئين طاقت ڏئي ٿو

روح القدس جي اچڻ جي نشانين کي بيان ڪرڻ ۾، پطرس نبي جوئيل جي پيشنگوئي ڏانهن اشارو ڪيو ته هڪ ڏينهن خدا جو روح سڀني ماڻهن تي نازل ٿيندو. انهي پينٽيڪوسٽ جي ڏينهن جي واقعن نبوت کي پورو ڪيو.

اسان ڏٺو آهي ته ڪيئن نبين اسان تي ظاهر ڪيو آهي ته اسان جي روحاني اڃ جي فطرت جيڪا اسان کي گناهه ڏانهن وٺي وڃي ٿي. نبين پڻ هڪ نئين عهد جي اچڻ جي اڳڪٿي ڪئي جتي قانون اسان جي دلين ۾ لکيل هوندو، نه رڳو پٿر جي تختن تي يا ڪتابن ۾. اسان جي دلين ۾ لکيل قانون سان ئي اسان وٽ قانون جي پيروي ڪرڻ جي طاقت ۽ صلاحيت هوندي. ايمان وارن ۾ رهڻ لاءِ پينٽيڪوسٽ جي ڏينهن تي روح القدس جو اچڻ هن واعدي جو پورو پورو ٿيڻ آهي.

هڪ سبب اهو آهي ته انجيل ”سٺي خبر“ آهي ته اها زندگي بهتر زندگي گذارڻ جي طاقت فراهم ڪري ٿي. زندگي هاڻي الله ۽ ماڻهن جي وچ ۾ هڪ اتحاد آهي. هي اتحاد خدا جي روح جي رهائش ذريعي ٿئي ٿو – جيڪو عمل 2 جي پينٽڪوسٽ آچر تي شروع ٿيو. اها خوشخبري آهي ته زندگي هاڻي هڪ مختلف سطح تي رهي سگهي ٿي، خدا سان سندس روح جي ذريعي تعلق ۾. روح القدس اسان کي هڪ حقيقي اندروني هدايت ڏئي ٿو – خدا کان هدايت. بائبل ان کي هن طرح بيان ڪري ٿو:

3.اسان جي خداوند يسوع مسيح جي خدا ۽ پيءُ جي تعريف ٿئي، جنهن اسان کي مسيح ۾ آسماني جاين تي هر طرح جي روحاني برڪت بخشي. 4.جيئن تہ هن اسان کي جهان جي شروعات کان اڳ ۾ هن ۾ چونڊي ڪڍيو تہ اسين سندس اڳيان محبت ۾ پاڪ ۽ بي عيب ٿيون: 5.۽ هن پنهنجي مرضيءَ جي نيڪ ارادي موجب اسان کي پنهنجي لاءِ اڳيئي مقرر ڪري ڇڏيو، تہ يسوع مسيح جي وسيلي سندس گود جا ٻار ٿيون، 6.تان تہ سندس انهي فضل جي جلال جي تعريف ٿئي، جو هن پنهنجي پياري ۾ اسان کي بخشيو: 7.۽ انهي ۾ اسان کي سندس رت جي وسيلي ڇوٽڪارو مليو آهي؛ يعني سندس فضل جي دولت موافق اسانجن گناهن جي معافي ملي آهي. 8.هن هر طرح جي حڪمت ۽ دانائيءَ سان اسان تي بيحد فضل نازل ڪيو، 9.جيئن تہ هن پنهنجي مرضيءَ جو راز انهي پنهنجي چڱي ارادي موجب اسان تي ظاهر ڪيو، جو هن پاڻ ۾ ٺهرائي ڇڏيو هو، 10.انهي لاءِ تہ زمانن جي پوري ٿيڻ تي اهڙو بندوبست ٿئي، جو سڀ شيون جي آسمان توڙي زمين تي آهن، سي مسيح ۾ گڏجي وڃن. 11.انهي ۾، جيڪو پنهنجيءَ مرضيءَ جي مصلحت موجب سڀ ڪجهہ ٿو ڪري، اسين بہ سندس ارادي موافق اڳيئي مقرر ٿي ميراث ٿياسين؛ 12.انهي لاءِ تہ اسين، جن اڳيئي مسيح ۾ اُميد رکي هئي، سي انهي جي جلال جي تعريف جو سبب ٿيون. 13.جنهن ۾ اوهان بہ سچائيءَ جو ڪلام، يعني پنهنجيءَ نجات جي خوشخبري ٻُڌي؛ ۽ جنهن تي اوهان ايمان بہ آندو، ۽ واعدي ڪيل پاڪ روح جي اوهان تي مهر لڳي، 14.جو اسان جي خاص ميراث جي سوٿي آهي، جيستائين ڪ اسين اُها هٿ ڪريون، انهي لاءِ تہ سندس جلال جي تعريف ٿئي. (Ephesians 1:13-14)

11.جيڪڏهن اُنهي جو روح اوهان ۾ رهي ٿو، جنهن يسوع کي مُئلن مان جياريو، تہ جنهن مسيح يسوع کي مُئلن مان جياريو، سو پنهنجي روح جي وسيلي، جو اوهان ۾ ٿو رهي، اوهان جي فاني بدنن کي بہ جياريندو. (Romans 8:11)

23.۽ نہ رڳو مخلوقات پر اسين پاڻ بہ، جن کي روح جو پهريون ڦل مليو آهي، سي پنهنجي اندر ۾ پيا ڪنجهون ۽ پنهنجي گود جا پٽ ٿيڻ لاءِ، يعني پنهنجي بدن جي ڇوٽڪاري لاءِ، منتظر ٿيو ويٺا آهيون.(Romans 8:23)

خدا جو رھندڙ روح ھڪڙو ٻيو پھريون ميوو آھي، ڇاڪاڻ⁠تہ روح ھڪڙو اڳڪٿي آھي – ھڪڙو ضمانت آھي – اسان جي تبديلي کي مڪمل ڪرڻ جي ‘خدا جي ٻارن’ ۾.

خوشخبري هڪ نئين زندگي پيش ڪري ٿي نه ڪوشش ڪندي پر قانون کي برقرار رکڻ ۾ ناڪامي. ۽ نه ئي هيءَ زندگي، مال، حيثيت، دولت ۽ دنيا جي ٻين سڀني لذتن سان ڀريل زندگي آهي، جيڪا سليمان کي بلڪل خالي ملي هئي. ان جي بدران، انجيل اسان جي دلين ۾ خدا جي روح جي رهڻ سان هڪ نئين ۽ ڀرپور زندگي پيش ڪري ٿي. جيڪڏهن الله اسان کي رهڻ، بااختيار بڻائڻ ۽ رهنمائي ڪرڻ جي آڇ ڪري ٿو – اها خوشخبري آهي! تورات جو پينٽيڪاسٽ، خمير سان پڪل سٺي ماني جي جشن سان گڏ هن ايندڙ وڏي زندگي جي تصوير ڏيکاري ٿي. پراڻي ۽ نئين پينٽيڪوسٽ جي وچ ۾ درستگي هڪ واضح نشاني آهي ته هي الله جو منصوبو آهي جيڪو اسان لاءِ ڀرپور زندگي گذارڻ لاءِ آهي.

سوره البلاد (سورت 90 – شهر) شهر جي گواهي ڏانهن اشارو ڪري ٿي ۽ سورت نصر (سوره 110 – دي ڊيوائن سپورٽ) ماڻهن جي ميڙ کي خدا جي سچي عبادت لاءِ اچڻ جو تصور ڪري ٿي.

لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ

وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ

(Surah Al-Balad 90:1-2)

إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ

وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا

(Surah An-Nasr 110: 1-3)

حضرت عيسيٰ عليه السلام جي جيئري ٿيڻ کان اٽڪل پنجاهه ڏينهن پوءِ سورة البلاد ۽ سورة النست ۾ نظر آئي. اھو شھر يروشلم ھو ۽ عيسيٰ مسيح جا شاگرد آزاد ھئا جيڪي انھيءَ شھر جا شاھد ھئا، پر اھو خداوند جو روح انھيءَ شھر ۾ ماڻھن جي وچ ۾ ھلندڙ ھو، جنھن جشن، حمد ۽ بخشش جو سبب بڻيو. اهو ڏينهن اسان کي اڄ به تجربو ٿي سگهي ٿو، جيڪو اسان ان منفرد ڏينهن جي تاريخ کي سمجهندا آهيون.

حضرت عيسيٰ مسيح عليه السلام کي عيد فصح تي صليب تي چاڙهيو ويو هو پر پوءِ ايندڙ آچر تي مئلن مان جيئرو ٿي اٿيو. موت تي هن فتح سان هو هاڻي هر ڪنهن کي زندگي جو تحفو پيش ڪري ٿو جيڪو اهو حاصل ڪندو. 40 ڏينهن تائين هن جي شاگردن سان گڏ رهڻ کان پوء، انهن کي يقين ڏياريو ويندو ته هن جي جيئري ٿيڻ، هو پوء آسمان ڏانهن ويو. پر مٿي چڙهڻ کان اڳ هن هي هدايتون ڏنيون:

19.تنهنڪري اوهين وڃي پيءُ، پٽ ۽ پاڪ روح جي نالي بپتسما ڏيئي سڀني قومن کي شاگرد ڪريو: 20.۽ هنن کي تعليم ڏيو تہ جن ڳالهين جو مون اوهان کي حڪم ڏنو آهي، تن سڀني تي هلن، ۽ ڏسو، آئون هميشہ، بلڪ دنيا جي پڇاڙيءَ تائين، اوهان سان آهيان.

(Matthew 28:19-20)

هن هميشه ساڻن گڏ رهڻ جو واعدو ڪيو، پر ٿوري دير کان پوءِ جڏهن هو آسمان ڏانهن هليو ويو ته هو انهن کي ڇڏي ويو. مٿي چڙهڻ کان پوءِ به هو انهن سان (۽ اسان سان گڏ) ڪيئن رهي سگهندو؟

جواب اچي ٿو ته ٿوري دير بعد ڇا ٿيو. سندس گرفتاري کان ٿورو اڳ رات جي مانيءَ تي هن مددگار جي اچڻ جو واعدو ڪيو هو. هن جي جيئري ٿيڻ کان پنجاهه ڏينهن پوءِ (۽ سندس معراج کان 10 ڏينهن پوءِ) اهو واعدو پورو ٿيو. هن ڏينهن کي Pentecost يا Pentecost آچر جو ڏينهن سڏيو ويندو آهي. اهو هڪ قابل ذڪر ڏينهن ملهائي ٿو، پر اهو نه رڳو اهو آهي ته اهو ڏينهن ڇا ٿيو، پر اهو ڪڏهن ۽ ڇو ٿيو جيڪو خدا جي نشاني کي ظاهر ڪري ٿو، ۽ توهان لاء هڪ طاقتور تحفا.

پينٽڪوسٽ تي ڇا ٿيو

مڪمل واقعا بائبل جي اعمالن جي ڪتاب باب 2 ۾ درج ٿيل آھن. ان ڏينهن حضرت عيسيٰ عليه السلام جي اولين پيروڪارن تي روح القدس نازل ٿيو ۽ انهن سڄي دنيا جي ٻولين ۾ بلند آواز سان ڳالهائڻ شروع ڪيو. ان سان اهڙو ته فساد مچي ويو جو هزارين ماڻهو جيڪي ان وقت يروشلم ۾ هئا اهو ڏسڻ لاءِ ٻاهر نڪري آيا ته ڇا ٿي رهيو آهي. گڏ ٿيل ميڙ جي سامهون، پطرس پهرين خوشخبري جو پيغام ٻڌايو ۽ ‘انهن ڏينهن انهن جي تعداد ۾ ٽي هزار شامل ڪيا ويا’ (Acts 2:41). انجيل جي پوئلڳن جو تعداد ان پينٽڪوسٽ آچر کان وٺي وڌي رهيو آهي.

Pentecost جو هي تت مڪمل نه آهي. ڇاڪاڻ ته، نبيءَ جي ٻين واقعن وانگر، پينٽيڪاسٽ به ان ئي ڏينهن تي ٿيو، جنهن جو آغاز حضرت موسيٰ عليه السلام جي دور ۾ تورات سان ٿيو هو.

موسى جي تورات مان پينٽيڪوسٽ

حضرت موسيٰ عليه السلام (1500 ق. م) سال ۾ ڪيترائي عيد ملهائڻ لاءِ قائم ڪيا هئا. عيد فصح يهودين جي سال جي پهرين عيد هئي. عيسيٰ کي عيد فصح جي ڏينھن تي صليب تي چاڙھيو ويو ھو. عيد فصح جي قربانين لاءِ سندس موت جو صحيح وقت اسان لاءِ هڪ نشاني آهي.

ٻيو عيد فرسٽ فروٽ جي عيد هئي، ۽ اسان ڏٺو ته ڪيئن ان عيد جي ڏينهن تي نبي ڪريم صلي الله عليه وسلم جن جي اٿاريو ويو هو. جڏهن کان سندس جيئرو ٿي اٿڻ ”فرسٽ فروٽ“ تي ٿيو آهي، اهو واعدو هو ته اسان جي قيامت انهن سڀني ماڻهن جي پيروي ڪندي جيڪي مٿس ڀروسو ڪن ٿا. هن جو جيئرو اٿڻ هڪ ‘پهريون ميوا’ آهي، جيئن ته فيشن جي نالي جي اڳڪٿي ڪئي وئي آهي.

خاص طور تي 50 ڏينهن بعد ’فرسٽ فروٽس‘ آچر کان پوءِ تورات يهودين کي پينٽڪوسٽ (50 لاءِ ’پنٽي‘) ملهائڻ جي گهر ڪئي. ان کي پهريون ڀيرو Feast of Weeks سڏيو ويو ڇاڪاڻ ته ان کي ست هفتا ڳڻيا ويا. يهودي 1500 سالن کان حضرت عيسيٰ عليه السلام جي دور ۾ هفتيوار عيد ملهائيندا رهيا هئا. ان جو سبب اهو آهي ته سڄي دنيا مان ماڻهو پطرس جو پيغام ٻڌڻ لاءِ موجود هئا جنهن ڏينهن پاڪ روح يروشلم ۾ نازل ٿيو هو خاص طور تي اهو ئي هو ته اهي تورات جي پينٽيڪاسٽ کي ملهائڻ لاءِ اتي موجود هئا. اڄ يهودي پينٽيڪاسٽ کي ملهائڻ جاري رکندا آهن پر ان کي شاووت سڏين ٿا.

اسان تورات ۾ پڙهيو آهي ته هفتي جي عيد ڪيئن ملهائي ويندي هئي:

16.۽ ستين سبت جي ٻئي ڏينهن جي صبح تائين، اوهين پورا پنجاهہ ڏينهن شمار ڪجو؛ پوءِ اوهين خداوند جي لاءِ نئين کاڌي جي قرباني پيش ڪجو. 17.اوهين پنهنجن گهرن مان هڪڙي ايفہ جي پنجين حصي جون ٻہ مانيون لوڏڻ جي لاءِ آڻجو: اهي ميدي جون هجن، ۽ خمير گڏي پچائجن، تہ خداوند جي لاءِ پهرئين ڦر جي قرباني ٿئي. 

(Leviticus 23:16-17)

Pentecost جي درستگي: الله کان نشاني

هتي پينٽيڪاسٽ جو هڪ صحيح وقت آهي جڏهن روح القدس ماڻهن تي نازل ٿيو ڇاڪاڻ ته اهو ساڳئي ڏينهن تي ٿيو هو جيئن تورات جي هفتي جي عيد (يا پينٽيڪاسٽ). عيد فصح جي موقعي تي عيسيٰ مسيح جو صليب تي چاڙهڻ، فرسٽ فروٽس فيسٽيول تي سندس جيئرو ٿيڻ ۽ هفتي جي عيد تي روح القدس جو اچڻ، اسان لاءِ الله جي طرفان واضح نشانيون آهن. سال ۾ ايترا ڏينهن ڇو پيا صليب تي چاڙهڻ، جيئرو ٿيڻ ۽ پوءِ روح القدس جو اچڻ صحيح طور تي تورات جي ٽن بهار جي تہوارن جي هر هڪ ڏينهن تي، سواءِ ان جي ته اهو اسان کي سندس منصوبو ڏيکارڻ هو؟

Pentecost: مددگار نئين طاقت ڏئي ٿو

روح القدس جي اچڻ جي نشانين کي بيان ڪرڻ ۾، پطرس نبي جوئيل جي پيشنگوئي ڏانهن اشارو ڪيو ته هڪ ڏينهن خدا جو روح سڀني ماڻهن تي نازل ٿيندو. انهي پينٽيڪوسٽ جي ڏينهن جي واقعن نبوت کي پورو ڪيو.

اسان ڏٺو آهي ته ڪيئن نبين اسان تي ظاهر ڪيو آهي ته اسان جي روحاني اڃ جي فطرت جيڪا اسان کي گناهه ڏانهن وٺي وڃي ٿي. نبين پڻ هڪ نئين عهد جي اچڻ جي اڳڪٿي ڪئي جتي قانون اسان جي دلين ۾ لکيل هوندو، نه رڳو پٿر جي تختن تي يا ڪتابن ۾. اسان جي دلين ۾ لکيل قانون سان ئي اسان وٽ قانون جي پيروي ڪرڻ جي طاقت ۽ صلاحيت هوندي. ايمان وارن ۾ رهڻ لاءِ پينٽيڪوسٽ جي ڏينهن تي روح القدس جو اچڻ هن واعدي جو پورو پورو ٿيڻ آهي.

هڪ سبب اهو آهي ته انجيل ”سٺي خبر“ آهي ته اها زندگي بهتر زندگي گذارڻ جي طاقت فراهم ڪري ٿي. زندگي هاڻي الله ۽ ماڻهن جي وچ ۾ هڪ اتحاد آهي. هي اتحاد خدا جي روح جي رهائش ذريعي ٿئي ٿو – جيڪو عمل 2 جي پينٽڪوسٽ آچر تي شروع ٿيو. اها خوشخبري آهي ته زندگي هاڻي هڪ مختلف سطح تي رهي سگهي ٿي، خدا سان سندس روح جي ذريعي تعلق ۾. روح القدس اسان کي هڪ حقيقي اندروني هدايت ڏئي ٿو – خدا کان هدايت. بائبل ان کي هن طرح بيان ڪري ٿو:

3.اسان جي خداوند يسوع مسيح جي خدا ۽ پيءُ جي تعريف ٿئي، جنهن اسان کي مسيح ۾ آسماني جاين تي هر طرح جي روحاني برڪت بخشي. 4.جيئن تہ هن اسان کي جهان جي شروعات کان اڳ ۾ هن ۾ چونڊي ڪڍيو تہ اسين سندس اڳيان محبت ۾ پاڪ ۽ بي عيب ٿيون: 5.۽ هن پنهنجي مرضيءَ جي نيڪ ارادي موجب اسان کي پنهنجي لاءِ اڳيئي مقرر ڪري ڇڏيو، تہ يسوع مسيح جي وسيلي سندس گود جا ٻار ٿيون، 6.تان تہ سندس انهي فضل جي جلال جي تعريف ٿئي، جو هن پنهنجي پياري ۾ اسان کي بخشيو: 7.۽ انهي ۾ اسان کي سندس رت جي وسيلي ڇوٽڪارو مليو آهي؛ يعني سندس فضل جي دولت موافق اسانجن گناهن جي معافي ملي آهي. 8.هن هر طرح جي حڪمت ۽ دانائيءَ سان اسان تي بيحد فضل نازل ڪيو، 9.جيئن تہ هن پنهنجي مرضيءَ جو راز انهي پنهنجي چڱي ارادي موجب اسان تي ظاهر ڪيو، جو هن پاڻ ۾ ٺهرائي ڇڏيو هو، 10.انهي لاءِ تہ زمانن جي پوري ٿيڻ تي اهڙو بندوبست ٿئي، جو سڀ شيون جي آسمان توڙي زمين تي آهن، سي مسيح ۾ گڏجي وڃن. 11.انهي ۾، جيڪو پنهنجيءَ مرضيءَ جي مصلحت موجب سڀ ڪجهہ ٿو ڪري، اسين بہ سندس ارادي موافق اڳيئي مقرر ٿي ميراث ٿياسين؛ 12.انهي لاءِ تہ اسين، جن اڳيئي مسيح ۾ اُميد رکي هئي، سي انهي جي جلال جي تعريف جو سبب ٿيون. 13.جنهن ۾ اوهان بہ سچائيءَ جو ڪلام، يعني پنهنجيءَ نجات جي خوشخبري ٻُڌي؛ ۽ جنهن تي اوهان ايمان بہ آندو، ۽ واعدي ڪيل پاڪ روح جي اوهان تي مهر لڳي، 14.جو اسان جي خاص ميراث جي سوٿي آهي، جيستائين ڪ اسين اُها هٿ ڪريون، انهي لاءِ تہ سندس جلال جي تعريف ٿئي. (Ephesians 1:13-14)

11.جيڪڏهن اُنهي جو روح اوهان ۾ رهي ٿو، جنهن يسوع کي مُئلن مان جياريو، تہ جنهن مسيح يسوع کي مُئلن مان جياريو، سو پنهنجي روح جي وسيلي، جو اوهان ۾ ٿو رهي، اوهان جي فاني بدنن کي بہ جياريندو. (Romans 8:11)

23.۽ نہ رڳو مخلوقات پر اسين پاڻ بہ، جن کي روح جو پهريون ڦل مليو آهي، سي پنهنجي اندر ۾ پيا ڪنجهون ۽ پنهنجي گود جا پٽ ٿيڻ لاءِ، يعني پنهنجي بدن جي ڇوٽڪاري لاءِ، منتظر ٿيو ويٺا آهيون.(Romans 8:23)

خدا جو رھندڙ روح ھڪڙو ٻيو پھريون ميوو آھي، ڇاڪاڻ⁠تہ روح ھڪڙو اڳڪٿي آھي – ھڪڙو ضمانت آھي – اسان جي تبديلي کي مڪمل ڪرڻ جي ‘خدا جي ٻارن’ ۾.

خوشخبري هڪ نئين زندگي پيش ڪري ٿي نه ڪوشش ڪندي پر قانون کي برقرار رکڻ ۾ ناڪامي. ۽ نه ئي هيءَ زندگي، مال، حيثيت، دولت ۽ دنيا جي ٻين سڀني لذتن سان ڀريل زندگي آهي، جيڪا سليمان کي بلڪل خالي ملي هئي. ان جي بدران، انجيل اسان جي دلين ۾ خدا جي روح جي رهڻ سان هڪ نئين ۽ ڀرپور زندگي پيش ڪري ٿي. جيڪڏهن الله اسان کي رهڻ، بااختيار بڻائڻ ۽ رهنمائي ڪرڻ جي آڇ ڪري ٿو – اها خوشخبري آهي! تورات جو پينٽيڪاسٽ، خمير سان پڪل سٺي ماني جي جشن سان گڏ هن ايندڙ وڏي زندگي جي تصوير ڏيکاري ٿي. پراڻي ۽ نئين پينٽيڪوسٽ جي وچ ۾ درستگي هڪ واضح نشاني آهي ته هي الله جو منصوبو آهي جيڪو اسان لاءِ ڀرپور زندگي گذارڻ لاءِ آهي.