سورت الانشقاق (سوره 84 – سنڊرنگ) بيان ڪري ٿي ته ڪيئن زمين ۽ آسمان قيامت جي ڏينهن لڏندا ۽ تباهه ڪيا ويندا.
جڏھن آسمان ڦاٽندو
۽ پنھنجي پالڻھار جو حُڪم ڪن ڏئي ٻڌندو ۽ (ٻڌڻ) حق اٿس
۽ جڏھن زمين پکيڙبي
۽ جيڪي اُن ۾ ھوندو سو (سڀ) ڪڍي اُڇليندي ۽ خالي ٿيندي
۽ پنھنجي پالڻھار جو حُڪم ڪن ڏئي ٻڌندي ۽ (ٻڌڻ) حق اٿس
اي ماڻھو! تون پنھنجي پالڻھار ڏانھن (پھچڻ ۾) تمام گھڻي تڪليف وٺڻ وارو آھين، جو اُن کي (وڃي) ملندين
پوءِ اُھو (ماڻھو) جنھن کي سندس سڄي ھٿ ۾ سندس اعمالنامو ڏبو
تنھن سان آسانيءَ طرح سگھوئي حساب ڪبو
۽ پنھنجن گھر وارن ڏانھن خوش ٿي موٽندو
۽ اُھو (ماڻھو) جنھن کي سندس اعمالنامو سندس پٺيءَ پويان ڏبو
سو سگھوئي موت کي سڏيندو
۽ دوزخ ۾ گھڙندو
(الانشقاق 84: 1-12)
سورة الانشقاق خبردار ڪري ٿي ته جن جو اعمالنامو سندس ساڄي هٿ کي نه ڏنو ويو، سي ان ڏينهن ٻرندڙ باهه ۾ داخل ٿيندا.
توکي خبر آهي ته تنهنجو اعمالنامو تنهنجي ساڄي هٿ ۾ ڏنو ويندو يا تنهنجي پٺيءَ پٺيان؟
سورة الطور (سوره 52 – جبل) قيامت جي ڏينهن زمين ۽ ماڻهن جي لڏڻ جو تفصيل سان بيان ڪري ٿو.
ان کي ڪير به روڪي نٿو سگهي؛ –
جنهن ڏينهن آسمان تمام وڏي گوڙ ۾ هوندو.
۽ جبل اُڏامندا اُڏامندا.
پوءِ اُن ڏينھن اُنھن لاءِ خرابي آھي جيڪي (سچ کي) ڪوڙ سمجھندا آھن.
پوءِ (اي پيغمبر) اُنھن کي ايستائين ڇڏي ڏي، جيستائين پنھنجو اُھو ڏينھن ڏسن جنھن ۾ بيھوش ڪيو ويندن
(زبردست) بي هوش (دهشت سان)،
جنھن سندن فريب کانئن ڪجھ بہ نہ ٽاريندو ۽ نڪي کين مدد ڏبي
۽ بيشڪ ظالمن لاءِ ھن کانسواءِ ٻيو عذاب (بہ) آھي، پر اُنھن مان گھڻا نہ ڄاڻندا آھن
هي: پر انهن مان گهڻا نٿا سمجهن.
(سورة الطور 47:52-45)
ڇا توهان کي يقين آهي ته توهان ‘غلط’ نه ڪيو آهي ۽ ڪڏهن به سچ کي ‘ڪوڙ’ (ڪوڙ) نه سمجهيو آهي ته جيئن توهان ان ڏينهن جو فيصلو ڪري سگهو؟
حضرت عيسيٰ مسيح عليه السلام انهن ماڻهن جي مدد لاءِ آيا جن کي يقين نه آهي ته قيامت جي ڏينهن انهن کي سندن اعمالنامو ڪيئن ڏنو ويندو. هو انهن جي مدد ڪرڻ لاءِ آيو جن جو ڪو به سهارو ناهي. هن انجيل ۾ چيو آهي ته:
7.تڏهن يسوع وري چين، تہ آئون اوهان کي سچ سچ ٿو چوان، تہ رڍن جو دروازو آئون آهيان. 8.سڀ جيڪي مون کان اڳي آيا، سي چور ۽ ڌاڙيل آهن: پر رڍن اُنهن جي نہ ٻُڌي. 9.آئون دروازو آهيان: جيڪو مون مان اندر گهڙندو، سو بچي پوندو، ۽ اندر ٻاهر ايندو ويندو ۽ چارو ملندس. 10.چور رڳو اُنهيءَ مراد سان ٿو اچي تہ چوري ڪري، ماري ۽ برباد ڪري: آئون انهيءَ لاءِ آيو آهيان تہ اُنهن کي زندگي ملي، بلڪ ججهي ملينِ. 11.چڱو ريڍار آئون آهيان: چڱو ريڍار رڍن لاءِ پنهنجي جان ٿو ڏئي. 12.جيڪو مزور آهي ۽ نہ ريڍار، جو رڍن جو ڌڻي نہ آهي، سو بگهڙ کي ايندو ڏسي رڍن کي ڇڏي ڀڄي ٿو وڃي ۽ بگهڙ اُنهن کي جهلي ڇڙوڇڙ ڪيو ڇڏين. 13.هو ڀڄي ٿو وڃي، ڇالاءِ تہ هو مزور آهي، ۽ رڍن جو ڪو فڪر ڪونهيس. 14.چڱو ريڍار آئون آهيان، ۽ آئون پنهنجين رڍن کي سڃاڻان ٿو، ۽ منهنجيون رڍون مون کي سڃاڻن ٿيون؛ 15.جيئن ڪ پيءُ مون کي سڃاڻي ٿو، تيئن آئون پيءُ کي سڃاڻان ٿو؛ ۽ آئون رڍن لاءِ پنهنجي جان ٿو ڏيان. 16.۽ منهنجيون ٻيون بہ رڍون آهن، جي هن واڙي جون نہ آهن: اُنهن کي آڻڻ بہ مون لاءِ ضروري آهي، ۽ اُهي منهنجو آواز ٻُڌنديون؛ پوءِ هڪڙو ڌڻ ٿيندو ۽ هڪڙو ڌنار. 17.پيءُ جو مون کي پيار ٿو ڪري، سو انهيءَ لاءِ جو آئون پنهنجي جان ٿو ڏيان، تہ اُها وري وٺان. 18.ڪوبہ ماڻهو مون کان اُها کسي نٿو، پر آئون اُها پاڻهي ئي ٿو ڏيان. مون کي اُنهيءَ جي ڏيڻ جي اختياري آهي، ۽ انهي جي وري وٺڻ جي بہ اختياري اٿم. هيءُ حڪم مون کي پنهنجي پيءُ وٽان مليو آهي.
جان 10: 7-18
حضرت عيسيٰ مسيح پنهنجي ’رڍن‘ جي حفاظت ڪرڻ ۽ انهن کي جيئڻ لاءِ وڏي اختيار جي دعويٰ ڪئي – ان ڏينهن تائين به. ڇا هن وٽ اهو اختيار آهي؟ جي حضرت موسيٰ عليه السلام جي توريت ڇهن ڏينهن ۾ دنيا جي تخليق کان به پنهنجي اختيار کي اڳيئي ظاهر ڪيو. پوءِ زبور ۽ ان کان پوءِ ايندڙ نبين سندس اچڻ جو تفصيل پيش ڪيو تنهنڪري اسان ڄاڻون ٿا ته هن جو اچڻ واقعي آسمان کان منصوبو هو. پر ڪو ماڻهو ’پنهنجي رڍ‘ ڪيئن ٿئي ٿو ۽ ’مان رڍن لاءِ جان ڏئي ڇڏيان‘ مان هن جو ڇا مطلب آهي؟ اسان هن کي ڏسو هتي.
حضرت عيسيٰ مسيح جي تعليمات هميشه ماڻهن کي ورهائي ڇڏيو آهي. اها ڳالهه سندس ڏينهن ۾ به سچ هئي. هتي اهو آهي ته هي بحث ڪيئن ختم ٿيو ۽ ڪيئن ماڻهن هن کي ٻڌو هو ورهايو ويو
19. انهن ڳالهين ڪري يهودين ۾ وري بہ اچي اختلاف پيو. 20. ۽ منجهانئن گهڻا چوڻ لڳا تہ هن ۾ ڀوت آهي ۽ چريو آهي: اوهين ڇو ٿا سندس ڳالهيون ٻُڌو؟
21. ٻيا چوڻ لڳا تہ هي ڪنهن ڀوتاريل جون ڳالهيون نہ آهن. ڇا ڪو ڀوت ڪنهن انڌي جون اکيون کولي ٿو سگهي؟
22. ۽ يروشلم ۾ عيد تجديد هئي، ۽ سياري جي موسم هئي. 23. ۽ يسوع هيڪل ۾ سليمان جي ڏيڍي ۾ پئي پسار ڪيو. 24. تڏهن يهودي ويڙهي ويس، ۽ چيائونس تہ تون اسان کي ڪيستائين شڪ ۾ رکندين؟ جيڪڏهن تون مسيح آهين تہ اسان کي صاف چئي ڏي.
25. يسوع کين جواب ڏنو تہ مون اوهان کي ٻڌايو آهي، پر اوهين ايمان نٿا آڻيو. جيڪي ڪم آئون پنهنجي پيءُ جي نالي ڪريان ٿو، سي ئي منهنجي لاءِ شاهدي ٿا ڀرين. 26.پر اوهين نٿا مڃو، ڇالاءِ جو اوهين منهنجين رڍن مان نہ آهيو. 27. منهنجيون رڍون منهنجو آواز ٻُڌن ٿيون، ۽ آئون اُنهن کي سڃاڻان ٿو، ۽ اُهي منهنجي پٺيان ٿيون اچن. 28. ۽ آئون کين هميشہ جي زندگي ٿو ڏيان؛ ۽ اُهي ڪڏهن برباد ڪونہ ٿينديون ۽ ڪوبہ منهنجي هٿ مان اُنهن کي ڪين کسيندو. 29. منهنجو پيءُ جنهن اُهي مون کي ڏنيون آهن، سو سڀني کان وڏو آهي؛ ۽ ڪنهن کي بہ اها طاقت ڪانهي تہ پيءُ جي هٿ مان اُهي کسي سگهي. 30. آئون ۽ پيءُ هڪ آهيون.
31.تنهن تي يهودين کيس سنگسار ڪرڻ لاءِ وري بہ پهڻ کنيا. 32. يسوع کين جواب ڏنو، تہ مون پيءُ جي طرفان ڪيترائي چڱا ڪم اوهان کي ڏيکاريا آهن، پوءِ انهن مان ڪهڙو ڪم آهي، جنهن سبب اوهين مون کي سنگسار ٿا ڪريو؟
33. يهودين جواب ڏنس تہ اسين توکي ڪنهن چڱي ڪم ڪرڻ لاءِ سنگسار نٿا ڪريون پر ڪفر بڪڻ ڪري؛ ڇالاءِ جو تون انسان ٿي پاڻ کي خدا ٿو ڪوٺين.
34. يسوع کين جواب ڏنو تہ اوهان جي شريعت ۾ ڪين لکيل آهي تہ ”مون چيو تہ اوهين خدا آهيو؟“ 35. جيڪڏهن انهن کي ٿي خدا ڪري ڪوٺيائين، جن وٽ خدا جو ڪلام آيو، (۽ پاڪ لکيت تہ بدلجڻ جي نہ آهي)، 36. تہ هاڻي جنهن کي پيءُ پاڪ ڪري جهان ۾ موڪليو آهي، تنهن بابت ڇا ٿا چئو تہ تون ڪفر ٿو بڪين؛ ڇالاءِ جو مون چيو تہ آئون خدا جو فرزند آهيان؟ 37. جيڪڏهن آئون پنهنجي پيءُ جا ڪم نہ ڪندو هجان تہ مون تي ايمان نہ آڻيو. 38. پر جي آئون اُهي ڪريان ٿو تہ جيتوڻيڪ اوهين مون تي ايمان نٿا آڻيو، تہ منهنجي ڪمن تي ايمان آڻيو: تہ اوهان کي خبر پوي ۽ سمجهو تہ پيءُ مون ۾ آهي ۽ آئون پيءُ ۾. 39. تڏهن اُهي وري بہ کيس جهلڻ جي ڪوشش ۾ هئا پر هو سندن هٿان نڪري ويو.40. پوءِ هو موٽي يردن جي پرئين ڀر انهي هنڌ هليو ويو، جتي يوحنا پهريائين بپتسما ٿي ڏني؛ ۽ اتي هو رهي پيو. 41. ۽ گهڻا وٽس آيا، ۽ اهي چوڻ لڳا تہ يوحنا تہ ڪوبہ معجزو ڪونہ ڏيکاريو، باقي جيڪي ڳالهيون يوحنا هن جي نالي چيون ٿي سي سڀ اچي لڳيون. 42. ۽ اُتي گهڻن مٿس ايمان آندو.
جان 10: 19-42